آشنایی با تفاوت رژیم وگان و گیاه‌خواری

اگر در فروشگاهی قدم بزنید، مرز بین گیاه‌خواری و وگان بودن را به‌سادگی می‌بینید. گیاه‌خوار از کنار قفسه گوشت می‌گذرد اما در بخش لبنیات متوقف می‌شود و شیر یا پنیر را به سبدش اضافه می‌کند. در همان مسیر، فرد وگان بدون توقف از هر دو بخش عبور می‌کند و به جای آن، سراغ شیر سویا یا پنیر گیاهی می‌رود.

این انتخاب چند ثانیه‌ای نشان می‌دهد تفاوت این دو سبک تغذیه فقط در محتویات بشقاب نیست، بلکه به نوع نگاه هر فرد به مصرف محصولات حیوانی برمی‌گردد. پرسش اصلی اینجاست که کدام روش برای سلامت بدن بهتر است؟ پاسخ قطعی وجود ندارد و نتیجه به شیوه اجرای رژیم و کیفیت مواد غذایی بستگی دارد. هر دو روش، اگر درست و متنوع دنبال شوند، برای بدن مفید هستند.

رژیم گیاه‌خواری از نظر دریافت کلسیم و ویتامین B12 ساده‌تر مدیریت می‌شود و برای شروع مناسب‌تر است. در مقابل، وگانیسم مرحله‌ پیشرفته‌تری دارد که همه فرآورده‌های حیوانی را کنار می‌گذارد. در ادامه، با هم تفاوت وگان و گیاه خواری را بررسی می‌کنیم تا بدانیم هر مسیر چه مزایا و چالش‌هایی دارد و کدام انتخاب به سبک زندگی ما نزدیک‌تر است. همراه ما باشید.

گیاه‌خواری چیست؟

گیاه‌خواری یعنی فردی برنامه‌ غذایی خود را بر پایه‌ خوراک‌های گیاهی تنظیم می‌کند. در این شیوه، گوشت قرمز، مرغ و ماهی در رژیم وجود ندارد و بیشتر وعده‌ها از میوه، سبزی، حبوبات، غلات، مغزها و دانه‌ها تشکیل می‌شود. بعضی از گیاه‌خواران همچنان لبنیات، تخم‌مرغ یا عسل مصرف می‌کنند، اما گوشت و فرآورده‌های گوشتی را کنار گذاشته‌اند.

انتخاب گیاه‌خواری دلایل مختلفی دارد. بسیاری برای حفظ سلامت بدن سراغ آن می‌روند، بعضی با هدف احترام به حیوانات این روش را انتخاب می‌کنند و گروهی هم برای کاهش آسیب به محیط‌زیست چنین تصمیمی می‌گیرند. درواقع، گیاه‌خواری فقط حذف گوشت نیست، بلکه نوعی انتخاب آگاهانه برای داشتن زندگی سالم‌تر است.

برنامه‌ غذایی گیاه‌خواری مواد مغذی زیادی دارد و معمولاً سرشار از فیبر، ویتامین و آنتی‌اکسیدان است. این ویژگی‌ها به سلامت قلب، کنترل وزن و کار بهتر دستگاه گوارش کمک می‌کنند. برای اینکه بدن دچار کمبود مواد ضروری نشود، حفظ تنوع غذایی اهمیت زیادی دارد. مصرف خوراک‌هایی مانند عدس، لوبیا، مغزها و سویا پروتئین لازم را تأمین می‌کند.

وگان یعنی چه؟

وگانیسم، بیش از آنکه فقط رژیم غذایی باشد، فلسفه و سبکی برای زندگی است. این دیدگاه بر پایه احترام به حقوق حیوانات و پرهیز از هر شکلی از استثمار و آسیب‌رسانی به آن‌ها بنا شده است. به همین دلیل، فردی که از این سبک زندگی پیروی می‌کند و «وگان» نامیده می‌شود، از مصرف هر نوع محصولی که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از حیوانات به دست آمده باشد، خودداری می‌کند.

این پرهیز، فهرستی گسترده را در بر می‌گیرد که بسیار فراتر از محدودیت‌های گیاه‌خواری است. علاوه بر حذف تمام انواع گوشت، ماکیان و ماهی، وگان‌ها لبنیات (شیر، پنیر، ماست، کره)، تخم‌مرغ و حتی عسل را نیز از برنامه غذایی خود کنار می‌گذارند. دلیل حذف عسل این است که وگان‌ها فرایند تولید صنعتی آن را نوعی بهره‌کشی از زنبورها تلقی می‌کنند.

این فلسفه به همین‌جا ختم نمی‌شود و به سایر جنبه‌های زندگی نیز گسترش می‌یابد. به طوری که فرد وگان، از خرید و استفاده از محصولاتی چون چرم، پشم، ابریشم و همچنین کالاهایی که روی حیوانات آزمایش شده‌اند (مانند برخی لوازم آرایشی و بهداشتی) خودداری می‌کنند. این رویکرد، نشان‌ دهنده تلاش برای به حداقل رساندن آسیب به حیوانات در تمام ابعاد زندگی است.

تفاوت های اصلی بین وگان و گیاه خواری

اصلی‌ترین تفاوت وگان و گیاه خواری در محدوده پرهیزهای غذایی آن‌ها است. فرد گیاه‌خوار، با وجود خودداری کامل از مصرف گوشت، معمولاً استفاده از فرآورده‌هایی را که برای تهیه آن‌ها حیوانی به صورت مستقیم کشته نمی‌شود، برای خود مجاز می‌داند.

برای نمونه، مصرف لبنیات (شیر، پنیر، ماست)، تخم‌مرغ و عسل در بسیاری از شاخه‌های گیاه‌خواری پذیرفته شده است. در حقیقت، تمرکز اصلی گیاه‌خواران بر حذف گوشت از چرخه غذایی است.

در نقطه مقابل، وگان‌ها این محدوده را بسیار وسیع‌تر ترسیم می‌کنند. از دیدگاه آن‌ها، صنایع لبنیات و تخم‌مرغ نیز با بهره‌کشی و ایجاد رنج برای حیوانات همراه هستند؛ بنابراین، مصرف این فرآورده‌ها را مطابق با اصول اخلاقی خود نمی‌دانند. این نگرش دقیق، ریشه در فلسفه وگانیسم دارد که به دنبال حذف هر نوع محصول به‌دست‌آمده از حیوانات است.

به این ترتیب، می‌توان گفت خط جدا کننده این دو، عمدتاً در مصرف لبنیات، تخم‌مرغ و عسل است. این محصولات برای اکثر گیاه‌خواران (بسته به شاخه‌ای که دنبال می‌کنند) مجاز، اما برای تمام وگان‌ها کاملاً ممنوع هستند.

در جدول زیر می‌توانید با تفاوت وگان و گیاه خواری بهتر آشنا شوید:

انواع مختلف گیاه خواری

گیاه‌خواری روش‌های گوناگونی دارد و هر کدام از آن‌ها قانون و برنامه‌ مخصوص خود را دنبال می‌کنند. آشنایی با این شاخه‌ها کمک می‌کند تفاوت بین آن‌ها را بهتر بفهمیم.

لاکتو – اوو گیاه‌خواری (Lacto-Ovo Vegetarian)

بسیاری از افرادی که تصمیم می‌گیرند مصرف گوشت را کنار بگذارند، کارشان را با رژیم لاکتو – اوو گیاه‌خواری شروع می‌کنند. در این روش، گوشت قرمز، مرغ و غذاهای دریایی حذف می‌شوند، اما لبنیات و تخم‌مرغ در برنامه‌ غذایی باقی می‌مانند.

واژه‌ «لاکتو» از لبنیات گرفته شده و «اوو» به معنی تخم‌مرغ است؛ بنابراین کسی که از این رژیم پیروی می‌کند، همچنان می‌تواند غذاهایی مثل شیر، ماست، پنیر، کره و تخم‌مرغ را بخورد و در عین حال از خوردن گوشت پرهیز کند.

این نوع تغذیه برای کسانی که نمی‌خواهند ناگهانی همه محصولات حیوانی را کنار بگذارند، انتخابی مناسب است. مثلاً اگر سر میز شام باشید و غذای اصلی شامل گوشت باشد، می‌توانید پاستا با پنیر، املت یا سوپ سبزیجات سفارش دهید و همچنان اصول رژیم خود را حفظ کنید. حضور لبنیات و تخم‌مرغ کمک می‌کند بدن مواد لازم مانند پروتئین، کلسیم و ویتامین B12 را دریافت کند، بدون اینکه احساس ضعف یا کمبود داشته باشید.

لاکتو – اوو گیاه‌خواری در عمل پلی میان تغذیه‌ معمولی و وگان بودن است. کسانی که به‌تدریج تصمیم می‌گیرند سراغ تغذیه‌ کاملاً گیاهی بروند، معمولاً از این سبک شروع می‌کنند تا بدنشان به تغییر عادت کند. شناخت این رژیم کمک می‌کند تفاوت وگان و گیاه خواری بهتر درک شود؛ چون گیاه‌خواران لبنیات و تخم‌مرغ مصرف می‌کنند، اما وگان‌ها هیچ محصول حیوانی را در برنامه‌ روزانه‌ خود قرار نمی‌دهند.

لاکتو گیاه‌خواری (Lacto-Vegetarian)

لاکتو گیاه‌خواری یعنی رژیمی که در آن گوشت، مرغ، ماهی و تخم‌مرغ خورده نمی‌شود، اما لبنیات در برنامه غذایی می‌ماند. در این سبک تغذیه، فرد هنوز از شیر، ماست، پنیر یا کره استفاده می‌کند، چون این غذاها از حیوان زنده گرفته می‌شوند و حیوان برای تولید آن آسیبی نمی‌بیند.

دلیل رواج این نوع گیاه‌خواری در برخی فرهنگ‌ها، بیشتر مذهبی یا عقیدتی است. برای مثال، در هندوئیسم و بودیسم مصرف شیر پذیرفته شده ولی تخم‌مرغ اینطور نیست؛ چون تخم‌مرغ به‌عنوان نطفه‌ یک موجود زنده شناخته می‌شود.

از نظر تغذیه‌ای، پیروان این رژیم کلسیم و ویتامین B12 مورد نیازشان را از لبنیات دریافت می‌کنند. برای تأمین پروتئین نیز از خوراکی‌هایی مثل عدس، نخود، لوبیا، سویا، گردو یا ترکیب برنج و حبوبات استفاده می‌شود. مثلاً ترکیب برنج و عدس (عدس‌پلو) یا سویا به‌عنوان جایگزین گوشت در غذاهایی مثل ماکارونی می‌تواند پروتئین کافی را به بدن برساند.

این رژیم انتخابی مناسب برای کسانی است که نمی‌خواهند از محصولات حیوانی به طور کامل فاصله بگیرند، ولی مایل‌اند مصرف گوشت را کنار بگذارند. اجرای این رژیم تقریبا ساده است، فقط باید به تنوع غذاها توجه شود تا بدن همه مواد لازم را دریافت کند.

اوو گیاه‌خواری (Ovo-Vegetarian)

اوو گیاه‌خواری یعنی رژیمی که در آن گوشت و لبنیات کنار گذاشته می‌شود، اما تخم‌مرغ در برنامه غذایی باقی می‌ماند. کسی که این سبک تغذیه را انتخاب می‌کند، گوشت قرمز، مرغ، ماهی، شیر، ماست و پنیر نمی‌خورد، ولی تخم‌مرغ را در غذاهایش حفظ می‌کند.

دلیل این انتخاب در افراد متفاوت است. برای نمونه، بعضی افراد بدنشان لاکتوز را تحمل نمی‌کند و با خوردن لبنیات دچار ناراحتی گوارشی می‌شوند، به همین خاطر لبنیات را حذف می‌کنند ولی چون خوردن تخم‌مرغ برایشان مشکلی ندارد، آن را در رژیمشان نگه می‌دارند.

بعضی دیگر به خاطر دیدگاه اخلاقی با مصرف لبنیات راحت نیستند؛ مثلاً به شرایط نگهداری گاوها در دامداری‌های بزرگ اعتراض دارند، اما از تخم‌مرغ‌هایی استفاده می‌کنند که از مرغ‌های محلی و آزاد به دست می‌آید.

در این نوع تغذیه، تخم‌مرغ منبع اصلی پروتئین است. برای جبران مواد دیگر، به‌ویژه کلسیم، باید از خوراکی‌های گیاهی استفاده شود؛ مثل کلم بروکلی، اسفناج، کنجد یا شیرهای گیاهی غنی‌شده مثل شیر سویا و بادام.

برای مثال، اگر لبنیات مصرف نمی‌کنید، می‌توانید در وعده‌ صبحانه تخم‌مرغ را کنار نان سبوس‌دار و یک لیوان شیر بادام میل کنید یا در ناهار از غذاهایی مثل سویا یا خوراک سبزیجات استفاده کنید. اجرای این رژیم هم ساده است، فقط یادتان باشد که خوراک خود را متنوع نگه دارید تا بدن تمام مواد لازم را دریافت کند.

پسکاتارین (Pescatarian)

پسکاتارین یعنی سبکی از غذا خوردن که در آن گوشت قرمز، مرغ و دیگر حیوانات خشکی حذف می‌شوند، اما ماهی و خوراک‌های دریایی در رژیم غذایی باقی می‌مانند. در واقع، کسی که پسکاتارین است، مثل یک گیاه‌خوار غذا می‌خورد ولی گاهی ماهی هم در وعده‌هایش دارد.

بیشتر این افراد لبنیات و تخم‌مرغ را هم می‌خورند. دلیل اصلی این انتخاب معمولاً توجه بیشتر به سلامتی است، چون ماهی علاوه بر پروتئین، چربی مفید امگا ۳ دارد که برای مغز و قلب مهم است.

برای درک بهتر، فرض کنید کسی گوشت و مرغ را کنار گذاشته ولی در برنامه‌ غذایی‌اش تن ماهی، ماهی قزل‌آلا یا میگو دارد. مثلاً ناهارش ممکن است شامل برنج، سبزیجات و تکه‌ای ماهی باشد. یا صبحانه‌ای معمولی‌تر مثل نان، پنیر و تخم‌مرغ بخورد.

افرادی که به این روش تغذیه رو می‌آورند معمولاً می‌خواهند گوشت قرمز را حذف کنند اما هنوز تمایل دارند از منابع حیوانی سبک‌تر استفاده کنند. با این حال، بعضی گیاه‌خواران معتقدند چون در این رژیم هنوز نوعی گوشت خورده می‌شود، پس به طور کامل گیاه‌خواری نیست.

اگر کسی بخواهد این روش را امتحان کند، بهتر است تنوع غذایی‌اش زیاد باشد؛ مثلاً سبزیجات، غلات کامل، مغزها و میوه‌ها را در کنار ماهی مصرف کند تا بدنش دچار کمبود مواد غذایی نشود.

فلکسترین (Flexitarian)

بعضی افراد دوست دارند از فواید سلامتی گیاه‌خواری بهره‌مند شوند، اما حذف کامل گوشت برایشان دشوار است یا نمی‌خواهند خود را به طور کامل محدود کنند. برای این گروه، روشی به نام «فلکسترین» وجود دارد که بهترین تعادل را بین رژیم گیاه‌خواری و همه‌چیزخواری ایجاد می‌کند.

فلکسترین، همان‌طور که از نامش پیداست ترکیب دو کلمه‌ (Flexible) به معنی انعطاف‌پذیر و (Vegetarian) به معنی گیاه‌خوار، یک رژیم غذایی عمدتاً گیاهی است که در آن مصرف گوشت به صورت گاه‌به‌گاه و محدود مجاز شمرده می‌شود.

در این روش، هیچ گروه غذایی به طور کامل حذف نمی‌شود، بلکه تمرکز اصلی بر افزایش مصرف غذاهای گیاهی (مانند میوه‌ها، سبزیجات، حبوبات و غلات کامل) و کاهش چشمگیر مصرف گوشت است.

برای مثال، یک فرد فلکسترین ممکن است در بیشتر روزهای هفته غذاهای کاملاً گیاهی بخورد، اما یک یا دو بار در هفته، هنگام غذا خوردن در رستوران یا در یک مهمانی خانوادگی، تکه‌ای مرغ، ماهی یا حتی گوشت قرمز مصرف کند. هدف، گیاه‌خوار بودن در بیشتر مواقع است، نه همیشه.

این روش برای کسانی که به دنبال یک سبک زندگی سالم و پایدار بدون قوانین سخت‌گیرانه هستند یا می‌خواهند به تدریج به سمت گیاه‌خواری کامل حرکت کنند، گزینه‌ای عالی است. اگرچه این رژیم از نظر گیاه‌خواران سخت‌گیر، گیاه‌خواری واقعی محسوب نمی‌شود، اما نقش مهمی در کاهش مصرف گوشت و بهبود سلامت و محیط زیست دارد و به افراد کمک می‌کند تا با انعطاف‌پذیری بیشتری رژیم غذایی سالم‌تری را دنبال کنند.

دلایل انتخاب وگان و گیاه خواری

دلایل گرایش به سبک‌های مختلف گیاه‌خواری و وگان بودن برای همه یکسان نیست. بعضی افراد بر اساس باورهای اخلاقی تصمیم می‌گیرند از مصرف محصولات حیوانی پرهیز کنند. آن‌ها معتقدند انسان نباید برای تغذیه یا رفاه خود باعث آزار یا مرگ حیوانات شود؛ بنابراین گوشت، لبنیات و حتی تخم‌مرغ را از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند.

گروهی دیگر بیشتر به اثرات زیست‌محیطی توجه دارند. از دید این افراد، دامپروری گسترده باعث تخریب زمین، مصرف زیاد آب و افزایش گازهای گلخانه‌ای می‌شود؛ به همین دلیل، حذف یا کاهش مصرف محصولات حیوانی را روشی برای کمک به محیط‌زیست می‌دانند.

دسته سوم افرادی هستند که به سلامتی خود اهمیت بیشتری می‌دهند. تحقیقات پزشکی نشان داده است که رژیم‌های گیاهی، اگر درست برنامه‌ریزی شوند، می‌توانند خطر بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا، دیابت نوع دو و بعضی از سرطان‌ها را کاهش دهند. برای افرادی که می‌خواهند سطح قند خون خود را مدیریت کنند، دنبال کردن یک رژیم کنترل دیابت مناسب و برنامه‌ریزی‌شده می‌تواند بسیار مؤثر باشد.

در مجموع، انتخاب بین وگان بودن یا گیاه‌خوار بودن می‌تواند دلایل متفاوتی داشته باشد، اما آشنایی با تفاوت وگان و گیاه خواری به هر فرد کمک می‌کند مسیر مناسب خود را بر پایه‌ آگاهی و تجربه انتخاب کند.

فواید سلامتی وگان و گیاه خواری

رژیم‌های وگان و گیاه‌خواری اگر درست و با برنامه دنبال شوند، می‌توانند تأثیر زیادی بر سلامت بدن داشته باشند. این دو رژیم معمولاً سرشار از فیبر، ویتامین و مواد معدنی هستند، در حالی که چربی‌های مضر و کلسترول در آن‌ها بسیار کم است.

وقتی در طول روز بیشتر از میوه، سبزی، حبوبات، غلات کامل و مغزها استفاده می‌کنید، کار دستگاه گوارش بهتر می‌شود، کنترل وزن راحت‌تر است و بدن کمتر ملتهب می‌شود. برای مثال، کسی که صبحانه‌اش را با جو دوسر، میوه و مغزها شروع می‌کند و ناهارش را با عدس‌پلو یا خوراک سبزیجات می‌خورد، مقدار زیادی از نیاز روزانه‌ بدنش به مواد مغذی را دریافت می‌کند بدون اینکه چربی زیادی مصرف کند.

مطالعات نشان داده‌اند افرادی که رژیم‌های گیاهی دارند، معمولاً شاخص توده بدنی آن‌ها پایین‌تر است و احتمال چاقی در آن‌ها کمتر می‌شود. از طرفی، حذف گوشت قرمز از وعده‌های غذایی باعث می‌شود خطر بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا و بعضی از سرطان‌ها کمتر شود.

البته برای اینکه چنین رژیمی سالم باشد، تنوع از هر چیزی مهم‌تر است و باید غذاهای مختلف گیاهی در آن استفاده شود تا بدن همه‌ مواد مورد نیازش را دریافت کند.

چالش ها و نکات مهم برای وگان ها و گیاه خواران

تغییر رژیم غذایی به سمت گیاه‌خواری یا وگان بودن تصمیم خوبی است، ولی بدون شناخت از نیازهای بدن، ادامه دادنش سخت می‌شود و ممکن است نتیجه‌ دلخواه را نداشته باشد. بزرگ‌ترین مسئله برای کسانی که گوشت و محصولات حیوانی نمی‌خورند، دریافت همه‌ مواد غذایی مورد نیاز بدن است.

مهم‌ترین ویتامینی که در این رژیم کم می‌شود، ویتامین B12 است. این ویتامین بیشتر در گوشت، تخم‌مرغ و لبنیات وجود دارد. اگر بدن آن را کم داشته باشد، ممکن است فرد دچار خستگی، ضعف یا حتی مشکلات عصبی شود. برای همین، وگان‌ها معمولاً از قرص ویتامین B12 یا خوراکی‌هایی که با این ویتامین غنی شده‌اند، استفاده می‌کنند.

مواد دیگری هم هستند که باید به آن‌ها توجه شود؛ مثل آهن، کلسیم، ویتامین D، ید و چربی‌های مفیدی مثل امگا ۳. هر کدام از این مواد را می‌توان از خوراکی‌های گیاهی هم دریافت کرد، فقط باید انتخاب‌ها هدفمندتر باشد.

مثلاً عدس، لوبیا و اسفناج برای تأمین آهن مفیدند. شیر سویا یا بادام وقتی با کلسیم غنی شده باشند، جای شیر گاو را می‌گیرند. دانه‌های چیا، بذر کتان و مغز گردو هم منبع خوبی برای امگا ۳ هستند.

بخش دیگری از سختی این رژیم، مربوط به موقعیت‌های اجتماعی است. برای مثال، وقتی در مهمانی یا رستوران هستید، همیشه گزینه‌های گیاهی در منو پیدا نمی‌شود. با این حال، در سال‌های اخیر شرایط خیلی بهتر شده و بسیاری از رستوران‌ها غذاهای مخصوص گیاه‌خواران و وگان‌ها را اضافه کرده‌اند.

اگر کسی قصد دارد این سبک تغذیه را آغاز کند، بهتر است پیش از شروع کمی جست‌وجو انجام دهد، خوراکی‌های اصلی را مشخص کند و راه‌های دریافت مواد موردنیاز از منابع گیاهی را بشناسد. وقتی برنامه‌ریزی درست باشد، رژیم وگان یا گیاه‌خواری نه‌تنها سخت نیست، بلکه به بدن کمک می‌کند سالم‌تر بماند و احساس سبکی و انرژی بیشتری داشته باشد.

کدام یک برای سلامتی بهتر است؟

خیلی‌ها می‌پرسند کدام رژیم بهتر است؛ وگان یا گیاه‌خواری؟ پاسخ مشخصی برای این پرسش وجود ندارد، چون سلامت هر رژیم غذایی به کیفیت آن بستگی دارد، نه فقط به نامش. اگر کسی گیاه‌خوار باشد اما در طول روز بیشتر از خوراکی‌های سرخ‌کرده، نوشابه یا غذاهای آماده استفاده کند، تغذیه‌اش چندان سالم نیست. در مقابل، شخصی که همه‌چیزخوار است، اما بیشتر از سبزی‌ها، میوه‌ها، غلات کامل و گوشت‌های کم‌چربی استفاده می‌کند، تغذیه‌ متعادل‌تری دارد.

در حالت ایده‌آل، هر دو رژیم وگان و گیاه‌خواری  وقتی بر پایه‌ غذاهای طبیعی و کم‌فرآوری اجرا شوند، برای بدن مفیدند. بر اساس نتایج پژوهش‌هایی مانند مطالعه‌ Adventist Health Study-2 در آمریکا (۲۰۱۳) نشان داده‌اند که رژیم وگان به‌خاطر حذف کامل لبنیات و کلسترول، می‌تواند تا حدی در کاهش خطر بیماری‌های قلبی و بعضی سرطان‌ها مؤثرتر باشد.

از طرف دیگر، وگان‌ها باید با دقت بیشتری برنامه‌ریزی کنند تا دچار کمبود مواد مغذی مانند ویتامین B12، آهن و کلسیم نشوند، چون این مواد بیشتر در محصولات حیوانی وجود دارند.

مثلاً گیاه‌خوار می‌تواند صبحانه‌ای شامل نان سبوس‌دار، پنیر و گردو بخورد، در حالی که وگان همان وعده را با شیر بادام، میوه تازه و مغزها جایگزین می‌کند. تفاوت در انتخاب مواد غذایی است، نه در کمیت یا ارزش. در نتیجه، نمی‌توان گفت یکی همیشه بهتر از دیگری است.

بهترین رژیم غذایی، حالتی است که با زندگی، بودجه و باور شخص هماهنگ باشد و بتوان آن را در درازمدت ادامه داد، بدون اینکه به بدن فشار بیاورد یا باعث دلزدگی شود. آشنایی با تفاوت وگان و گیاه خواری کمک می‌کند هر فرد با آگاهی و شناخت، روشی را انتخاب کند که برای خودش مناسب‌تر است.

گیاه‌خوار بمانیم یا وگان شویم؟

تصمیم‌گیری میان وگان بودن یا گیاه‌خوار ماندن موضوعی شخصی است و پاسخ مشخصی برای همه ندارد. هر دو سبک بر پایه احترام به زندگی، توجه به سلامت و کاهش مصرف محصولات حیوانی شکل گرفته‌اند، اما تفاوت وگان و گیاه خواری در میزان تعهد به حذف این محصولات است.

تصمیم آگاهانه زمانی گرفته می‌شود که فرد نیازهای بدن خود را بشناسد و برنامه‌ غذایی را بر اساس آن تنظیم کند. مشورت با متخصص تغذیه نیز کمک می‌کند انتخابی پایدار، واقع‌بینانه و مناسب با شرایط زندگی داشته باشید.

شما کدام سبک تغذیه را به خودتان نزدیک‌تر می‌دانید؟ آیا تا امروز تجربه‌ وگان یا گیاه‌خوار بودن را پشت سر گذاشته‌اید؟ دیدگاه و تجربه‌ شما می‌تواند به دیگران کمک کند مسیر مناسب خود را برای تغذیه‌ای آگاهانه‌تر و زندگی سالم‌تر بشناسند.

مطالعه بیشتر:

کاهش وزن اصولی و استاندارد چقدر است؟

سؤالات متداول